Adin Dulka. Bölüm 1: Geçmiş

Genel olarak insan doğar, bu normal bir şey... Galiba. İnsan doğar büyür yaşar sonrada ölür bir tabutun içine girir ve sonrada bir daha hatırlanmamak üzere yaşar... Bu genel hayatın bir işleyişi tabi eğer 27'ler külübünden falan değilseniz... Ben Adin, Adin Dulka.

                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                    ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA
                                 ADIN DULKA

Annem. Büyük babam Andrzej Dulka, Nazilerin Polonya işgali sırasında 1945 yılında Bulgaristana kaçmış bir adamdı. Genel olarak Bulgaristanda bir mektup arkadaşının evinde saklanarak geçirdi ve o evde saklanıyorken büyük annemi tanıdı, Gergana Abadzhiev... Birbirlerine fena derecede aşıklardı birkaç yıl sonra evlendiler... Ve aynı şekilde birkaç yıl sonra büyük babam tüberküloz'dan dolayı öldü. Büyük annem o zamanlar annem Rositsa Dulka'ya hamileydi ve yavaşça büyük babamın salakça bir salgından dolayı gözünün önünde yavaşça ölmesi ve annem doğduktan sonra Büyük annemin depresyona girmesi ve iyice kafayı yiyedi, o yüzden sinir kontrol bozukluğu var ve annemi bazı akşamlar fena derecede dövüyordu, tam anlamıyla neden veya nasıl bilmiyorum ama genel olarak annemin baya kötü bir mental duruma gelmesini sağlamış oldu... Belki şuan muhafazakar davranması onun ne kadar korktuğunu gösteren şeylerden bir tanesiydi.

Babam, genel olarak anneme göre bir tık daha normal bir çocukluk geçirdi. Tabi babamın DEHBsi vardı o yüzden öğrenme konusunda baya zorluk çekiyordu, ama yine de en sevdiği şeyi gerçekten yapabiliyordu... Babam bir zoolojistti, onun sayesinde birçok Havalı bilgiyi biliyordum, mesela köpekbalıklarının özgürlük heykelinden bile çok çok çok daha yaşlıydı... Babamı seviyorum.

Aslında benim pek bir özelliğim yok, genel olarak bulgaristanın rastgele bir kasabasında doğdum... Sonra yıllar geçtikçe o kasaba iyice dev binalar ile çevirili bir yer hale gelmeye başladı, yıllar geçtikçe bütün binaların içinde sadece evler yoktu... Birçok iş yeri de orada vardı. Birçok restoran, ofis, endüstriyel işler ve daha birçok farklı yeni iş yeri her gün açılıyordu... Aslında bu kent ne kadar büyüyorsa bende büyüyordum, bu kasabada ne kadar ruh varsa bende Hardcore Punk şarkılarını dinliyordum, bu kasaba ne kadar değişiyorsa, bende değişiyordum ve değiştikçe farkındalık kazanıyordum...

Bu farkındalığı bedenimde baya hissettim ve en sonunda kendi kendime baktım ve dedim ki...

"Ben  I̶s̶a̶b̶e̶l̶l̶a̶ Dulka değilim... Ben ADIN DULKA'YAIM!"

Gözümü açtığımda alarm deli gibi çalıyordu.

-Günaydın Adin.
+Günaydın canım...

                                       
                                                    Devam edecek...
      

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Saçma sapan, Nasıl açıklayacağımı bilmediğim, Kısa hikayeler. Bölüm 1: bütün bir yol nereye gidiyor? - Vault Boy

Resim
Yazar: Vault boy Çöl... sabah sıcak, akşam soğuk. garip, bu yol hiçbir yöne doğru gitmiyor, hiçbir şey sona varmıyor sanki bir paradoksun içinde sıkışıp kalmışım gibi... Yanımda sadece bir av tüfeği var, güvenliği açık. Arabam ile açıklanamaz bir yolculuğa çıktım, Arkama bakıp duruyorum çünkü polis gelirse büyük ihtimalle beni yakalar ve ben bu durumdan korkuyorum, baya aç hissediyorum illa ki bir yer bulurum diye yola devam ediyorum ama hiçbir şekilde bu sıçtığımın yolunda bir dinlenme tesisi Bile karşıma çıkmıyor. Sürmeye devam ediyorum, çöl hala aynı, hiçbir yol kat edememişim gibi geliyor bana, her zaman olduğum yere geri gelip duruyormuşum gibi hissediyorum, kafayı yemek üzereyim... Derken bir polis arabasının farlarını ve seslerini duydum, sağ çekmemi istiyordu. Korkudan ağlayacaktım. Sağa çektim, Sonrada freni çektim. Polis de arabasını park etti, ve yavaşça arabasından indi bana doğru yaklaşıyordu, bende hemen av tüfeğini koltuğun altına sakladım ve tekrardan aynı ş...
Devamı

Ceset Bölüm 1: okulun ortasındaki ceset

Resim
Eskiden birine aşıktım, Ama artık kalbimi derinlere gömdüm. Bülbül gibi ötmek istedim, Ama dilimi kestim. Okulun ortasındaki ceset, Beni her gün rahatsız etti. Keşke gitmeseydi. Keşke burada olmaya devam etseydi Ama artık... Bir anlamı yok. Okul, dört yanı duvarlarla çevrili bir kutu gibi. Özellikle insanlarla konuşmayı beceremeyen kişiler için... Yani benim gibi, Ve bugünün diğer günlere göre bir farkı varsa oda yanımdaki sıra da kimsenin olmaması, sınıfta sanırım 30 35 kişi var... -dı, 34 vey 29 oldu. Gelmedi, çünkü bir daha gelemeyecek. Sabah, her şey normaldi. Herkes yavaşça sınıfa geliyor, kendi sıralarına oturuyordu, bende kara tahtayı siliyordum, öğrenciler arasında en son gelen kişi Lily oldu... Yavaşça kara tahtanın önüne geldi ve sırasına geçmedi, elinde çantası ile kara tahtanın önündeydi, tam ona bakarken o yavaşça çantasından bir silah çıkardı, işte o an dehşete düşmüştüm ama Lily durmadı ve yavaşça silahı ağzına soktu... Hiçbir şey demedi, hiçbir tepki vermedi...
Devamı

Saçmalığın Evi

Resim
                        Her türlü saçmalık  Evler, evler, evler. Kimileri için buraları hep sıcacık yatağında yatmak ya da beyninin erimesine sebep olacak bir Ego ölümü yaşatacak mastürbasyonların yapıldığı yer olarak tasvir edilir... Ya da karalamalar, şifreler ve varoluşsal sancılar ile resim edilir... Oh, durun ilk önce ben size kendimi tanıtayım... Ben Üçgen Kafa Lamarues, Bu Pornografik içerik bağımlısı Kalemsup, sinir problemleri olan Peona ve intihar şakaları yapmaktan başka bir şey yapmayan Laponu. Hepimiz beraber iki katlı leş gibi bir evde yaşıyoruz. Ama bugün özel bir gün, bugün KUTSAL bir gün... çünkü bugün "HER TÜRLÜ SAÇMALIK" günü. Bu kutsal günlerde hep Captain Beefheart açılır ve bu BOKTAN evin içinde olabilecek en saçma sapan duruma gelinmeye çalışılır... (CAPTAIN BEEFHEART AND HIS MAGIC BAND - FROWNLAND ÇALIYOR) Oturuyoruz, tam anlamıyla bir rahatlama ortamı... Ben ayrı bir koltukta diğerleri ...
Devamı