Collection Of Nothingless: Poems & Whatever By Me - Primitive Barber

                             Primitive Barber


He is the one.
Shaving the hair with stone.
He is a another one.
He shaves the moustaches,
With ten eyed stone.

Tin head, big lips,
Metamorphosid chest, and drowned legs.
Barber is the weird one, 
barber is the surreal one,

He dosen't love himself,
He dosen't feel love towards anyone,
He's parents are toxic as the chernobyl,
He dosen't know whats the meaning of,
Loving Mother or Brave Father...
He just knows the number of "1" and "2"

When he was a kid, 
boys called him a Freak.
He cry'd, so cry'd, so much cry'd.

Barber dosen't feel masculine, 
he feel Androgynous.
And dad is unhappy about this,
One day, he said to barber.

"If you, not gonna act like a boy... Then why you born? You just a another piece of shit."

Oh my sad Boy, oh my cry baby, oh my wounded boy...
They break your heart, they eat your heart...
But you know something about yourself...
You have a special techniques on shaving hair and moustaches...

You know you're Right, You know You're right.
Don't cry,
Don't Cry,
Forget the past,
Try to make yourself great...

But no...
They break it more...
He loves boys and girls...
But girls dosen't love him...
And boys called him a freak,
and beating him to death...

And finally, in final time...
Barber takes the gun...
Taking to the head of him,
From nothingless to ten million eyes,
From dark to tomorrow...

Barber shot himself "1" and "2"

...

Finally...
The boy that called by boys a freak, 
the boy that lives miserably and feels no love in he's heart... 
Finally died in a peaceful way.

And he was right, always he was right...
But humans... Know him as a freak....


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Saçma sapan, Nasıl açıklayacağımı bilmediğim, Kısa hikayeler. Bölüm 1: bütün bir yol nereye gidiyor? - Vault Boy

Resim
Yazar: Vault boy Çöl... sabah sıcak, akşam soğuk. garip, bu yol hiçbir yöne doğru gitmiyor, hiçbir şey sona varmıyor sanki bir paradoksun içinde sıkışıp kalmışım gibi... Yanımda sadece bir av tüfeği var, güvenliği açık. Arabam ile açıklanamaz bir yolculuğa çıktım, Arkama bakıp duruyorum çünkü polis gelirse büyük ihtimalle beni yakalar ve ben bu durumdan korkuyorum, baya aç hissediyorum illa ki bir yer bulurum diye yola devam ediyorum ama hiçbir şekilde bu sıçtığımın yolunda bir dinlenme tesisi Bile karşıma çıkmıyor. Sürmeye devam ediyorum, çöl hala aynı, hiçbir yol kat edememişim gibi geliyor bana, her zaman olduğum yere geri gelip duruyormuşum gibi hissediyorum, kafayı yemek üzereyim... Derken bir polis arabasının farlarını ve seslerini duydum, sağ çekmemi istiyordu. Korkudan ağlayacaktım. Sağa çektim, Sonrada freni çektim. Polis de arabasını park etti, ve yavaşça arabasından indi bana doğru yaklaşıyordu, bende hemen av tüfeğini koltuğun altına sakladım ve tekrardan aynı ş...
Devamı

Ceset Bölüm 1: okulun ortasındaki ceset

Resim
Eskiden birine aşıktım, Ama artık kalbimi derinlere gömdüm. Bülbül gibi ötmek istedim, Ama dilimi kestim. Okulun ortasındaki ceset, Beni her gün rahatsız etti. Keşke gitmeseydi. Keşke burada olmaya devam etseydi Ama artık... Bir anlamı yok. Okul, dört yanı duvarlarla çevrili bir kutu gibi. Özellikle insanlarla konuşmayı beceremeyen kişiler için... Yani benim gibi, Ve bugünün diğer günlere göre bir farkı varsa oda yanımdaki sıra da kimsenin olmaması, sınıfta sanırım 30 35 kişi var... -dı, 34 vey 29 oldu. Gelmedi, çünkü bir daha gelemeyecek. Sabah, her şey normaldi. Herkes yavaşça sınıfa geliyor, kendi sıralarına oturuyordu, bende kara tahtayı siliyordum, öğrenciler arasında en son gelen kişi Lily oldu... Yavaşça kara tahtanın önüne geldi ve sırasına geçmedi, elinde çantası ile kara tahtanın önündeydi, tam ona bakarken o yavaşça çantasından bir silah çıkardı, işte o an dehşete düşmüştüm ama Lily durmadı ve yavaşça silahı ağzına soktu... Hiçbir şey demedi, hiçbir tepki vermedi...
Devamı

Körleşen bölüm 1 - uyuşturucu tüccarı

      Bir ayağım kumun derininde, diğer bir ayağımı kaldırsam saatli bomba gibi patlayacak olan bir mayın var... önümde de sarı ten rengine sahip bir ceset, ağzı fena parçalanmıştı, saatin kaç olduğunu bilmiyordum ama gördüğüm üzere güneş batıyordu. Burada sıkışıp kaldım, çıkma ihtimalim ise aynı kanlı ayın her hafta çıkması gibi bir şeydi... bir gün askerlerin beni yardım etmesini umuyordum ama hiçbir  araba sesini de geldiğini duymuyordum, umutsuz ve kötü bir pozisyonun içinde kalmıştım, çölde sabahlar akşamı kovalamaya başlıyordu ben ise hala aynı pozisyondaydım, bir yandan ceset gözümün önünde çürüyordu ve kokusu yavaşça burnuma geliyordu... sanki yeterince sinir bozucu değilmiş gibi birde bu iğrenç koku burnumun içine girince kusacak gibi oluyordum... her akşam gözüm kapanmak için yalvarıyordu... bir gün çölden bir böcek pantolunumun içine girdi, muhtemelen bin ayakla bütün bedenimi gezmişti, sanki tatil yapıyormuş gibi uzun süre gezindi ve yüzüme de uğradı, uzu...
Devamı